Pozorišna, televizijska i filmska glumica Svetlana Bojković rođena je 1947. godine u Beogradu. Diplomirala je 1970. na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu, a 1969. kao Fulbrajtova stipendistkinja provela je letnji semestar na Univerzitetu Kornel. U periodu od 1968. do 1984. godine glumila je u Jugoslovenskom dramskom pozorištu, zatim je do 1993. bila Prvakinja drame u Narodnom pozorištu, te je od tada do 2003. godine bila u statusu slobodnog umetnika. Bila je predsednica Udruženja dramskih umetnika u dva mandata između 1992. i 1996. godine. Na Akademiji lepih umetnosti bila je profesorka glume u periodu od 2006. do 2010. godine. U penziji, do danas, nastavila je svoj angažman na scenama Ateljea 212, Beogradskog dramskog pozorišta, pozorišta „Pužić“, uz 40 godina autorske predstave „Ženski razgovori“, po tekstu Duška Radovića, sa kojom ostvaruje gostovanja po Srbiji i u inostranstvu. Pored pozorišta, glumila je u velikom broju televizijskih i filmskih ostvarenja. Tokom karijere igrala je više od 170 uloga.
Dobitnica je brojnih nagrada tokom svoje karijere, koje uključuju, nagradu Zlatna arena (1978) u Puli za ulogu u filmu Pas koji je voleo vozove, zatim Statuetu Ćuran za uloge u predstavama Pučina (1978) i Učene žene (1991), kao i nagradu Zlatni ćuran za životno delo (2015), Nušićevu nagradu (1999), Dobričin prsten (2005), nagradu Pavle Vuisić (2017), nagradu Zoranov brk (2017), Sterijinu nagradu i još mnoge druge.
Svetlana Bojković bila je organizatorka i učesnica mnogobrojnih humanitarnih aktivnosti, a do danas je veoma aktivna u borbi za očuvanje životne sredine u Srbiji. Važno je istaći i njeno članstvo i njen angažman u Proglasu, grupi uglednih građana koja se zalaže za poštene izborne uslove u Srbiji.
